za 29 jan, 20 uur – Het Paleis van de Weemoed. Stormy Weather… Weersomstandigheden zijn een klassieke metafoor voor stemmingen en gevoelens. Een vrouw is verlaten door haar man. “Since my man and I ain’t together, keeps rainin’ all the time”.
Componist Harold Arlen vond Stormy Weather eigenlijk een niemendalletje. Hij had de song, samen met tekstschrijver Ted Koehler, op een feestavondje snel in elkaar gezet. De muziek klonk voor het eerst in de New Yorkse Cotton Club in 1933, gezongen door Ethel Waters. Waters had net een scheiding achter de rug. De song leek haar op het lijf geschreven. In datzelfde jaar, 1933, ging de floor revue van de Cotton Club op tournee. Daarbij werd de oorspronkelijke titel van de show, The Cotton Club Parade, vervangen door Stormy Weather Revue. De weekkrant The Afro-American schreef: “Stormy Weather, with the elaborate costumes and the original cast of performers, including the choir of eight mixed voices and the chorus of sixteen bronze dancing beauties, will be featured in the touring company.”
De reeks artiesten die het stuk op de plaat zetten is eindeloos, en uiterst gevarieerd. Het is gezongen door Billie Holiday, maar ook door Bob Dylan. Instrumentale versies verschenen van pianist Red Garland én van Charles Mingus met Eric Dolphy.
Ook dit programma heeft die hoge variatiefactor. U hoort onder meer Ethel Waters, en Lena Horne (foto) die het wel vijf keer opnam. Harold Arlen zelf, en mondharmonicaspeler Larry Adler. Pianist Art Tatum, trompettist Billy Butterfield, én de Duitse Comedian Harmonists met hun versie: “Ohne Dich”.
Het Paleis van de Weemoed – een programma van Sjaak Roodenburg
