Sonoor

Als Giuseppe Guttivergi zag hij in New York het licht. Beide ouders waren Siciliaanse immigranten, zijn vader was huisschilder. Tijdens een reis met zijn moeder door Sicilië werd hij door de lokale volksmuziek en –dans bevangen. Hij kreeg muziekles en componeerde op z’n veertiende al zijn eerste werk. Al vroeg verliet hij de middelbare school om voor z’n familie te zorgen. Grotendeels als autodidact ontwikkelde Creston zich geleidelijk als uitvoerend organist, muziekdocent, radioman en componist. In de jaren ’50 had zijn zijn meest vruchtbare periode en werden meer dan dertig van zijn werken uitgevoerd. Zijn muziek verwierf, samen met die van Samuel Barber en George Gershwin, internationale bekendheid. Onder invloed van de avantgardisten raakte ze vanaf de jaren ’60 in vergetelheid. Over de rol van muziek in zijn leven zei hij:

“I consider music, and more specifically the writing of it, as a spiritual practice. To me, musical composition is as vital to my spiritual welfare as prayer and good food and exercise are necessities of physical health…”

Speelijst

1)    Paul Creston: Invocation and Dance (op. 58) [comp. 1953]. Louisville Orchestra o.l.v. Lawrence Leighton Smith.

2)    Paul Creston: Derde symfonie ‘Three Mysteries’ (op. 48) [comp. 1950]. Seattle Symphony Orchestra o.l.v. Gerard Schwarz.

I.               Nativity (Lento-Allegro moderato)

II.             Crucifixion (Adagio)

III.           Resurrection (Lento moderato-Allegro ma calmo)

3)    Paul Creston: Walt Whitman (op. 53) [comp. 1952]. Krakau Filharmonisch Orkest o.l.v. David Amos.