Franz Danzi bleef niet beroemd, en dat is best jammer.
Het is één van de grote speerpunten van Sanssouci: er was meer dan alleen Haydn, Mozart en Beethoven. Hoe groot deze reuzen ook zijn, in hun schaduw werd er zoveel meer goede tot uitstekende muziek geschreven. In haar eigen tijd deed die muziek wat ze moest doen: gespeeld worden en de oren van een publiek bereiken. Later vormde zich een canon: de bekendste componisten werden klassiek, het werk van tijdgenoten raakte meer en meer in de vergetelheid. Wij graven de muziek van grotendeels vergeten grootheden graag weer uit.
Vandaag horen we muziek van Franz Danzi (1763-1826), in zijn tijd een van de grootste componisten in Zuid-Duitsland. Het vak leerde hij in Mannheim, waar – weet u nog wel – jarenlang het meest prestigieuze orkest ter wereld speelde. Later werd hij hofcomponist in München, Stuttgart en Karlsruhe. Niet de minste posities: dat waren de hoven van respectievelijk Beieren, Württemberg en Baden.
Het spreekt dan ook voor zich dat zijn composities hoog werden aangeslagen. We horen in dit programma een fluitconcert, een symfonie en een potpourri. De eerste twee werken laten horen dat Danzi zich met de wereldtop kon meten. De componist ontdoet de fluit van alle galante en truttige associaties en maakt er een waardige dramaspeler van. In de Potpouri over “La ci darem la mano” voor klarinet en orkest horen we Danzi van zijn luchtiger kant. Een ‘tophit’ van Mozart wordt van diverse aansprekende variaties voorzien.
Afspeellijst
1. Franz Danzi – Fluitconcert nr. 2 in d, opus 31
2. Franz Danzi – Symfonie in D, P. 218
3. Franz Danzi – Potpourri nr. 2 voor klarinet en piano
4. Ferdinand Ries – Andantino uit Sonatine voor piano opus 5 nr. 1
