Muzikaal tijdreizen: Little Esther, nog nauwelijks de kindertijd ontgroeid, maar al met doorleefde stem zingend over haar liefde voor oude mannen (‘Aged and mellow blues’).
Toen het ‘hot’ werd voor jazzorkesten om swingversies te maken van klassieke muziek vonden Ernie & Emilio Caceres inspiriatie bij Dvorak met ‘Humoresque in Swing Time’.
Tony Bennett bij Dave Brubeck, en Bennett’s vroege hit ‘Cold, cold heart’ in een ingetogen versie door Jerry Lee Lewis. Waar ook het komische duo Homer & Jethro de tanden in zet.
Kay Starr te midden van grootheden als Coleman Hawkins, Benny Carter, Max Roach en Nat King Cole.
Bijzonder: de miskende tenorsaxofonist Brew Moore, die ten tijde van de be-boppers ‘ouderwets’ klonk. Zelf vond hij dat wie niet speelde zoals Lester Young ernaast zat. Toen eindelijk het geluk hem toelachte, viel hij dood van de trap.
Dinah Washington met twee versies van de ‘Salty papa blues’ met achttien jaar tussenruimte, met respectievelijk Lionel Hampton en Quincy Jones
Verder: Vrolijke treurigheid in de komische ‘tear jerker’ ‘She’s more to be pitied than censured’ door vaudeville-ster Beatrice Kay, Charles Aznavour, Blossom Dearie, Peggy Lee, Elvis Presley, Count Basie & Joe Williams, The Ramblers, en ‘Mister Bongo’, Jack Costanzo, met ‘Inch worm’.
Kortom: een Paleis dat weer helemaal van gisteren is.
