Carla Bley’s plechtstatige, ironische en sarcastische variaties op het Amerikaanse volkslied eindigen in een woest schuurfeest bij Old MacDonald
Op 17 oktober 2023 is Carla Bley overleden, in het plaatsje Willow (gemeente Woodstock), in de staat New York. Deze componist, arrangeur, pianist, bandleider, dirigent en directeur van het platenlabel WATT is meer dan 60 jaar actief geweest in de jazzwereld. In 1957 werd haar eerste compositie —Zero plus One— op de plaat, Solemn Meditation (GNP), gezet door het kwartet van haar toenmalige partner Paul Bley (1932—2016). Tweeënzestig jaar later, in mei 2019, legde ze met haar vaste trio-maten Andy Sheppard en Steve Swallow voor het ECM-label haar zwanenzang vast: Life Goes On. Omdat het leiden van het WATT-label haar te zwaar werd was ze in 2012 overgestapt naar het label van Manfred Eicher, die veertig jaar lang de productie en distributie van het WATT-label onder zijn hoede heeft gehad, en een goede vriend van haar was geworden. Uiteindelijk zou de verbintenis met ECM slechts drie titels opleveren: Trios (2012), Andando el Tiempo (2015) en Life goes on (2019).
In haar 62 jaar omspannende carrière heeft Carla Bley een ongelooflijk rijk oeuvre gecreëerd, dat kwalitatief niet onderdoet voor het werk van Charles Mingus, Gil Evans of George Russell.
Carla heeft haar architectonische meesterschap in tal van bezettingen gedemonstreerd: duo’s, trio’s, sextetten, tienmansgroepen, de mini big band Liberation Music Orchestra en reguliere big bands. Ook als solopianiste en als ritmesectiepianiste heeft ze als beoefenaar van een maximale spaarzaamheid een veelzeggende expressiviteit bereikt.
NAT HENTOFF: CARLA BLEY OPEREERT OP HETZELFDE NIVEAU ALS DUKE ELLINGTON EN CHARLES MINGUS
In de categorie big bands heeft ze tussen 1989 en 2006 zes meesterwerken geregistreerd: Orchestra Jazz Siciliana plays Carla Bley (1989), The Very Big Carla Bley Band (1990), Big Band Theory (1993), The C.B.B. Goes to Church (1996), Looking for America (2002) en Appearing Nightly (2006).
Uit de categorie big bands laat ik vandaag de suite Looking for America horen (wegens tijdgebrek zonder de vier korte overgangsstukken). Carla is 66 als zij met een big band van 18 man in een record-tijd van twee dagen in een Avatar-studio in New York de vijf-delige suite Looking for America ronduit onberispelijk, sterker nog: magistraal op de plaat weet te zetten (7 & 8 oktober 2002).
Als u denkt dat ik overdrijf, laaf u dan aan de woorden van Nat Hentoff: “Carla Bley works in many forms, and her scores for big jazz bands are matched only by those of Duke Ellington and Charles Mingus for yearning lyricism, explosive exultation and other expressions of the human condition.”
**********
SPEELLIJST
THE CARLA BLEY BIG BAND: LOOKING FOR AMERICA (CD: WATT/31)
Earl Gardner, Lew Soloff, Byron Stripling, Giampaolo Casati (trompetten), Jim Pugh, Gary Valente, Dave Bargeron (trombones), David Taylor (bastrombone), Lawrence Feldman, Wolfgang Puschnig, Andy Shppard, Craig Handy, Gary Smulyan (saxofoons), Karen Mantler (orgel, glockenspiel), Carla Bley (piano), Steve Swallow (bas), Billy Drummond (drums), Don Alias (percussie)
Solisten: Lew Soloff, Gary Valente, Wolfgang Puschnig, Andy Sheppard, Gary Smulyan plus de leden van de ritmesctie
1.The National Anthem (21:49)
OG Can UC? (Betekenis: Oh God can You See?)
Flags
Whose Broad Stripes?
Anthem
Keep it Spangled
- Fast Lane (5:17)
- Los Cocineros (10:57)
- Tijuana Traffic (8:05)
- Old MacDonald Had A Farm (6:15)
Opgenomen: 7 & 8 oktober 2002, Avatar Studios, NYC
