Die sanck een Liedt

Een zwarte omslagdoek, een Portugese gitaar, een stem en veel gevoel; dit eenvoudige beeld tekent de Portugese liederen fado, tegenwoordig een erkend symbool van Portugal. Het is een lied dat vertelt over gevoelens, liefdesverdriet, heimwee naar iemand die vertrokken is, het alledaagse en de veroveringen. Het dagelijkse geluk en ongeluk zijn de grenzeloze thema’s die fadozangers (fadista’s) blijven inspireren. In dit uur hoort u natuurlijk fado’s van Amalia Rodrigues, maar ook de nieuwe invloeden bij Mísia en Cristina Branco. De Portugese teksten worden gesproken door Diego Prista.

1. Luis de Macedo – ‘Anjo Inútil’ – Fadista Amalia Rodrigues met gitarist Jaime Santos
2. ‘Trista Sina’ – Amalia Rodrigues met gitarist Domingo Camarinha
3. Julio de Sousa -‘Saudade Vai-te Embora’ – Fadista Fernanda Maria
4. Alirio Covas – ‘Guitarras de Lisboa’  gezongen door Fernando Farinha

Maria Severa 

5. Raúl Ferrão – ‘Dança De Mágoas’ tekst: Fernando Pessoa Fadista Mísia met instrumentaal ensemble
6. Armandinho – ‘Fado Do Retorno’ tekst: Lídia Jorge Mísia met instrumentaal ensemble
7. Paulo de Carvalho – ‘Meu Fado Meu’ Fadista Mariza en ensemble.

8. a. Alfredo Duarte – ‘A Casa da Mariquinhas’ – Alfredo Marceneiro
   b. Martinho d’Assunçâo – ‘Balade para una Velhinha – Carlos do Carmo
   c. José Mário Branco – ‘ACantar é que Te Deixas Levar’ – Camané
9. Custódio Castelo – ‘Auma Princesa Distante’ (tekst: Jan Jacob Slauerhoff/vert. Mila Vidal Paletti) Fadista Cristina Branco  samen met Custódio Castelo, Alexandre Silva en Fernando Maia (gitaren).
10. a. Luis de Macedo – ‘Anjo Inútil’ b. ’Fado Final’ – Amália Rodrigues en instrumenten.