za 1 maart, 20:00 uur – Behind the Dikes.
Deze uitzending is gewijd aan de lange carrière van drummer Eric Ineke. Zijn hard slagwerkend jazzleven is nog altijd in volle bloei. In dit uur hoort u muziek uit de laatste 25 jaar van zijn inmiddels 60-jarige loopbaan: twee formaties met David Liebman; een trio met saxofonist Doug Webb en bassist Marius Beets; een groep met vibrafonist Steve Nelson en bassist Joris Teepe, én muziek van zijn eigen Eric Ineke JazzXpress.
Samenwerking met David Liebman *)
De Amerikaanse saxofonist/fluitist/componist David Liebman was vanaf de jaren ’90 op vele fronten actief in Europa. Zo was hij de eerste improviserend muzikant die speelde met het wereldberoemde, Franse Ensemble Intercontemporain, opgericht door Pierre Boulez.
Op zijn album Lieb Plays Weill uit 2008 speelt hij samen met gitarist Jesse van Ruller, bassist Marius Beets en Ineke. This Time Next Year is een softe, subtiele opening in Braziliaanse sfeer. Liebman beschikt over een verfijnd, elastisch klankkleurpalet. Zijn sopraansax is gelukkig (pardon) nauwelijks als zodanig te herkennen, en blijft hier voornamelijk “introvert“ van karakter. Men neemt de tijd voor solo’s. Relaxt.
Het stuk Skylark (van de cd “Is Seeing Believing?” uit 2016) schaalt op naar een pittiger tempo en een grotere bezetting. Dat wordt duidelijk na een piano-intro in vrij tempo. Zo is er naast pianist Mário Laginha, de gitarist Ricardo Pinheiro. Ook de drummer voegt zich in het wat drukkere geheel, en krijgt ruime tijd voor een soloverhaal.
Coração Vagabundo keert terug naar intiemere sferen.
———————————
The Eric Ineke JazzXpress werd in 2006 opgericht door de naamgever. Even stil staan…bijna twintig jaren van hoog gewaardeerde en kwalitatief hoge hard bop. De groep produceerde onder meer in 2008 For The Love Of Ivie – A Tribute To Ivie Anderson. In 2020 verscheen “What Kinda Bird is This? The Music of Charlie Parker”, en van recente datum is “The Eric Ineke JazzXpress feat. Tineke Postma – Swing Street, plays the music of Cannonball Adderley”.
Ivie Anderson was een Amerikaanse vocaliste, vooral bekend door haar werk met het orkest van Duke Ellington, van 1931 tot 1941. For The Love Of Ivie katapulteert ons terug in de tijd, qua zang, speelstijl en arrangement. Zangeres Deborah Brown – met een lekkere scat – wordt in Inekes formatie, naast de ritmesectie omgeven door trompettist Rik Mol, saxofonist Sjoerd Dijkhuizen, trombonist Bart van Lier en altist Benjamin Herman. Hard swingende, vrolijk makende muziek in I’m Checkin’Out-Goombye en Black Beauty.
Julian “Cannonball” Adderley kwam op in de jaren ’50. Als altist in het Miles Davis Quintet speelde hij in 1958 op diens album Milestones, en een jaar later op de iconische plaat Kind of Blue. Kort daarop begon hij zijn eigen kwintet, met zijn broer, de trompettist Nat Adderley, en werd daarmee weer baas over eigen muziek.
In de sextetbezetting van Swing Street treffen we nu Nico Schepers op trompet. Jessica’s Birthday (Quincy Jones) is een van de repertoirestukken van Adderley. Evenals bij de vorige tribute albums is de muziek geen een-op-een kopie van het origineel, al heeft het altspel van Tineke Postma af en toe iets van de ‘jubelende’ stijl van Adderley. Het tempo wordt hier wat langzamer genomen – het arrangement is basaal, maar uiterst effectief.
Domination (Julian Adderley) vormt qua arrangement – van Marius Beets – het tegendeel van het vorige stuk. Complex, en het blijft verrassen. Mooie unisono passages van alt en bas. Begeleide, virtuoze bassolo.
Unit 7 (Sam Jones) is een bluesvorm met een ‘tussenstuk’ van acht maten. Een heerlijke uitsmijter van dit uur.
Behind the Dikes – Hajé Nordbeck
*) Ineke publiceerde in 2012 zijn boek The Ultimate Sideman – in gesprek met Dave Liebman
Verkrijgbaar bij het Nederlands Jazz Archief (NJA)
Klik voor de 1e uitzending van dit programma – Klik voor het bijbehorende Nieuwsbericht
