za 21 sep 2024, 17:00 uur – House of Hard Bop.
The Procastinator is een album van Lee Morgan, door Blue Note opgenomen in 1967 en 1969. Maar de release volgde pas in 1978. Gezien de kwaliteit vraag je je af waarom het zo lang op de plank bleef liggen. Vanaf de tweede helft jaren ’60 ondergingen meerdere Blue Note opnamen van Morgan hetzelfde lot.
En Lee Morgan Live at the Lighthouse (1970) is de laatste plaat, en de enige live opname die tijdens zijn leven is uitgebracht. Vuurwerk!
De topbezetting van het album The Procrastinator: naast Morgan, Wayne Shorter tenor, Bobby Hutcherson vibrafoon, Herbie Hancock piano, Ron Carter bas, Billy Higgins drums. Hutchersons vibes zijn een stralende kleur in dit klankenpalet.
Het openingsstuk, het verfijnd gelaagde The Procrastinator, toont de componist Lee Morgan op zijn best. In een relaxt tempo exposeren de eerste 16 maten (8+8) een eveneens relaxte, unisono melodie. Hancocks piano riedelt er contrapuntisch, ‘John Lewis-achtig’ doorheen. Volgt een omslag naar een sterk contrasterende, spanning opbouwende bridge: spanning in de harmonische meerstemmigheid, én in een – tergend langzame – chromatische stijging. Het themadeel wordt afgerond door herhaling van de 16 openingsmaten. Dan: bas en drums spelen een swingintro van 4 maten, waarna… de expositie in zijn geheel wordt herhaald, nu met swingbegeleiding in de ritmesectie. Het thema is boeiend genoeg om het in die variant nogmaals te horen.
Nu kunnen de solisten los, ieder één chorus, hetgeen schitterende, geconcentreerde solo’s oplevert. De afsluiting brengt het themadeel eveneens twee maal terug, maar nu gespiegeld ten opzichte van het begin.
Party Time (Morgan) houdt het – in hetzelfde tempo – wat eenvoudiger. Een blues die makkelijk, als vanzelf de oren in glijdt – een eigenschap overigens, mede toe te schrijven aan de hoge kwaliteit van de compositie en de perfectie van de solistische uitwerkingen. Pianist Hancock trekt al zijn bluesregisters open. Probeer al luisterend maar eens te blijven zitten, en alle lichaamsdelen stil te houden. Wordt lastig.
Wayne Shorters Dear Sir schakelt terug in tempo en stemming. De luisteraar dient op te schakelen in concentratie. Alternatief: rustig gaan liggen en alles over je heen laten komen. Een voor Shorter typisch, niet makkelijk nazingbaar thema. Lang aangehouden tonen. Meditatieve sfeer, die in alle solo’s behouden blijft. Zo horen we Morgan niet vaak.
Stop Start (Morgan) is een energieke, up tempo bebopper. De vergissing van drummer Higgins, aan het begin van de vier-om-vier (drie maten i.p.v. vier), daar doen we niet moeilijk over.
Rio is de tweede Shorter van dit album. Lange intro van bas, gekoppeld aan een bossa-achtig drumpatroon. Mis daarbij niet de pianissimo klanken van Hutchersons vibrafoon. Evenals in Dear Sir horen we Morgan aanknopen bij de solo van Shorter. Ook door dit thema laat iedereen zich Shorters kant op sturen.
Na de vloeiende, ‘over de maatstrepen heen’ golvende intro van pianist Hancock, klinkt Morgans thema Soft Touch verrassend helder. Acht maten, basaal akkoordenschema – daar weten de solisten wel raad mee. Soft Touch? Van Hutchersons vibrafoon vliegen soms de vonken in het rond.
Passend slotakkoord van deze reeks stukken.
—————————————–
In juli 1970 staat Lee Morgan in de legendarische jazzclub The Lighthouse, in Hermosa Beach, Californië. Naast hem saxofonist Bennie Maupin. Harold Mabern piano, Jymie Merritt bas, en Mickey Roker drums. Blue Note Records neemt op en brengt een jaar later de plaat uit: Lee Morgan Live at the Lighthouse. Het is de laatste plaat, en de enige live opname, die tijdens Morgans leven is uitgebracht.
The Beehive is een compositie van pianist Harold Mabern; een van zijn bekendste. Een smoking thema, bestaand uit korte, variërende frasen, afgewisseld door stevig ingevulde solomaten van drummer Mickey Roker. Daarmee is de toon gezet. De lang uitgesmeerde, bruisende solo’s van Maupin, Morgan, Mabern en Roker – wat een energie spat er uit die drum set! – handhaven de hoge druk gedurende ruim 15 minuten.
Anderhalf jaar na dit concert maakt een pistoolschot van zijn ex een eind aan het leven van Lee Morgan.
House of Hard Bop – Eric Ineke
Volgende maand in House of Hard Bop: het Herbie Hancock Sextet
Klik voor de eerste uitzending (1/3) van ‘Hard bop trompettist Lee Morgan’
Klik voor het eerste Nieuwsbericht (1/3)
Klik voor de tweede uitzending (2/3)
Klik voor het tweede Nieuwsbericht (2/3)
