Een apart tweetal zijn ze, Mark Alban Lotz en Tjitze Anne Vogel die eh… een soort jazz maken.
Jazz is natuurlijk niet de muziek van de grote conventies of van ‘hoe hoort het eigenlijk’. Toch zie je dit niet elke dag, een fluitist en een bassist die samen – in de intieme ambiance van het Soester podium Artishock – jazz gaan spelen – zonder een drummer of een akkoordinstrument.
Lotz en Vogel brengen in dit concert een afgewogen mix van eigen composities en standards van Coleman, Corea en zelfs Duke Ellington. Maar voor het resultaat maakt dat niet zoveel uit, want T(w)o Do doet zijn eigen ding. Lotz grijpt naar vier verschillende fluiten – de piccolo, de standaardfluit, de altfluit en de basfluit – waardoor hij meer als een modern-klassiek musicus dan als een jazzmuzikant klinkt. Voor Vogel geldt een beetje hetzelfde: hij doet niet eens moeite om de rol van swingende begeleider te vervullen. Hij neemt de rol aan van gelijkwaardig partner en hanteert frequent de strijkstok – een voorwerp dat een traditioneel jazzbassist van zijn leven niet gebruikt.
