Niet met fluwelen handschoentjes

Van Duynhoven nodigt voor zijn concert het Amsterdams Universiteitskoor uit. Een amateurkoor dus, niet toegespitst op moderne jazz. Dan verwacht je natuurlijk een gematigd programma, waarin deze buitenstaanders ook een beetje kunnen meekomen. Maar schijn bedriegt zoals altijd. Ook al heet de eerste track “Velvet rainbows”, het gaat er meteen ruig aan toe. Met alle mogelijke soorten slagwerk worden de koorharmonieën verstoord. De rest van het concert gaat het op deze voet door. Met diverse graden van ontregeling gaat Van Duynhoven langs de Blues, de Latin Jazz, de boogiewoogie en nog wat andere stijlen.

Ook de winnaar van 1983, Nedly Elstak, is uitgenodigd. Elstak en zijn trio geven eigenlijk een concert in een concert: hun optreden is een gig van een halfuur. Zijn stijl is heel anders dan die van Martin van Duynhoven, maar dat geeft niet. In de jazz denken we niet in hokjes.