Alle muziekculturen door elkaar? Als dat maar goed gaat!
Vier concerten lang hebben we anno 2004 in het Tropentheater kunnen luisteren naar oosterse muziek: drie concerten met muziek uit het Midden-Oosten, eentje met Chinese muziek.
Wat zou er nou mooier zijn, dacht de organisatie, dan deze muzikanten samen te laten spelen? Het idee lijkt tot mislukken gedoemd. Niet om politieke redenen, maar omdat de muzikale verschillen erg groot zijn. Er zijn al flinke verschillen in stemming tussen de Arabische en Turkse landen onderling, laat staan met de Chinese muziek! En hun muzikale taal is ook compleet anders. Tot overmaat van ramp laat de organisatie ook nog een handjevol westerse muzikanten meespelen!
Gelukkig zijn muzikanten rekbare mensen en erg oplossingsgericht als ze samen mogen dan wel moeten spelen. De verschillen in stemming kun je, zeker bij fretloze snaarinstrumenten, best oplossen. En een gezamenlijk muzikaal idioom hebben ze zo gevonden. In dit concert horen we zes improvisaties, van voorzichtig en traditioneel (twee oeds samen) tot een compleet Euraziatisch orkest. Hoe brengen deze snarenspelers van drie muziekwerelden het ervan af?
