Een onwaarschijnlijke krachtenbundeling in Venlo.
Soms kun je aan de setlist al zien wat voor concert je te wachten staat, zelfs als je die muziek nog nooit gehoord hebt. Zie je bijvoorbeeld dat jazzman Michael Moore het podium deelt met de Portugese gitaarman Fernando Lameirinhas, dan verwacht je Portugees gekleurde folkjazz. En als je dat nog nooit gehoord hebt, dan maak je je vanzelf een voorstelling van hoe dat klinkt.
Fernando Lameirinhas (*1944) kwam op zijn vijftiende als zoon van een arbeidsmigrant naar België. Veel zin om zelf in de Borinage te werken had hij niet. Samen met zijn broer begon hij een muziekduo. In 1975 verhuisde Fernando naar Amsterdam. Sindsdien heeft hij samengewerkt met ontelbaar veel Nederlandse en Belgische musici, en in zo’n beetje elk genre gespeeld dat een akoestische gitaar toelaat. Luisterlied, soul, fado natuurlijk – en dus ook jazz.
In negen heel diverse tracks horen we Lameirinhas’ flexibiliteit en muzikaal vermogen. In steeds wisselende bezettingen speelt hij steeds wisselende muziek. Mengvormen van jazz met Portugese muziek, maar ook muziek van de Balkan. En wie er ook met hem op het podium staat, steeds lijken ze het allemaal volkomen natuurlijk op te pikken.
