Genres: Barok | Rococo / preklassiek
Componisten/uitvoerenden: Francesco Geminiani | Georg Friedrich Händel | Henry Purcell | John Stanley | Samuel Wesley | William Boyce
Opnametechniek: Wijnand de Groot
Oké, de programmeurs hebben een beetje vals gespeeld toen ze dit concert aankondigden als “de bloeitijd van de Engelse barok”. Maar wat zou dat.
Jarenlang was Engeland geregeerd door de puriteinse Lords Oliver en Richard Cromwell. Theater was verboden en ook muziek werd zeer met argusogen bekeken. Toen de monarchie hersteld werd, brak niet de hel maar de hemel los: muziek van het vasteland stroomde weer binnen en Engelse componisten gingen er massaal mee aan de haal. Onbetwiste koning was Henry Purcell.
Na de dood van Purcell stond er geen Engelse componist van zijn formaat op. Gelukkig waren Engelsen bereid diep in de buidel te tasten voor geniale musici uit het buitenland. Händel en Geminiani maakten zo decennialang carrière op de Britse eilanden.
Vooral Händel liet een onuitwisbare indruk na. Samuel Wesleys Concert voor orgel en orkest zou er niet geweest zijn zonder Händels baanbrekende concerten voor dezelfde bezetting. Met William Boyce zijn we eigenlijk al in de volgende periode, het rococo. Zijn Acht symfonieën opus 2 zijn een toonbeeld van rococo: kort, hupsig, met niet meer pretentie dan te dienen als achtergrondmuziek bij een voornaam feest. Maar kwaliteit komt altijd bovendrijven en in de twintigste eeuw ontdekten de Engelsen dat deze muziek ook prima op zichzelf kan staan. Sindsdien zijn deze werken, in elk geval in eigen land, nooit meer van het repertoire verdwenen.
