Concerten Tot en Met 51

We schrijven mei 2004. De Concerten Tot en Met, oorspronkelijk een concertreeks die een terugblik op de twintigste-eeuwse muziek combineerde met een blik op het heden, is intussen tot een traditie uitgegroeid. Akkoord, het zijn maar kleine concerten die een selecte artistieke voorhoede trekken, maar binnen hun niche zijn de Concerten een doorslaand succes.

In dit concert, alweer nummer 51, krijgen we een liedavond. Inderdaad, een avond waarop een sopraan en een bariton met een pianist een aantal op muziek gezette gedichten brengen. Dat is opmerkelijk, want zoiets associeer je eerder met de negentiende eeuw, met Schubert, Schumann, Wolf en andere grootheden. Bij hedendaagse componisten leeft dat genre minder. In onze tijd, die lang niet zo romantisch is en angstvallig probeert clichés uit de weg te gaan, kun je met goed fatsoen geen liederen over Liefde en Dood schrijven.

Niettemin vonden de musici een handvol componisten bereid om het toch te proberen. Het concert kreeg zelfs als ondertitel mee “Neue Dichterlieben Amsterdam”, naar de overbekende cyclus van Schumann. Er zit natuurlijk wel een dikke laag ironie overheen, zoals bij Cynthie van Eijden die een lied schrijft “Bij de foto van de geliefde op wie ik verliefd werd bij het zien van zijn foto”, of bij Margriet Hoenderdos die haar liefdeslied tot een “Lifdeslit” vervormt. Maar uiteindelijk is de boodschap duidelijk. Deze kunstenaars zijn huiverig om het ronduit te zeggen, maar van binnen worden ze nog net zoveel verliefdheid als hun collega’s uit vroeger tijden!