za 19 okt, 17:00 uur – House of Hard Bop.
Op 21 september 2024 overleed Benny Golson, op 94-jarige leeftijd. Tenorsaxofonist, bandleider, arrangeur en componist. Een aantal van zijn composities verwierf standard-status, waaronder Blues March, Whisper Not, Stablemates, Killer Joe. Vanaf 1958 stootte hij Art Blakey and the Jazz Messengers in no time op naar de eredivisie van de Hard Bop. Een jaar later begon hij het succesvolle sextet The Jazztet, samen met trompettist Art Farmer.
In 1962 ging Golson andere dingen doen – studiowerk, reclamemuziek, populaire televisieshows. Maar in de jaren ’80 en ’90 blies hij, samen met Art Farmer, The Jazztet opnieuw leven in.
1958 is een productief platenjaar voor Golson. Hij is de tenorist op Abbey Lincolns It’s Magic. Naast hem trompettist Art Farmer en trombonist Curtis Fuller; drummer is Philly Joe Jones. Bij Riverside verschijnt de derde plaat onder zijn eigen naam, The Other Side of Benny Golson, met eveneens Fuller en Jones; Jymie Merritt aan de bas. Hij staat naast Art Farmer op diens Modern Art. Art Blakeys Jazz Messengers maken het iconische album Moanin’, bassist Jymie Merritt. In Parijs leidt een live optreden van de Messengers tot Paris Olympia, én tot het soundtrack album met de filmmuziek voor Des Femmes Disparaissent.
Die Europese tour in 1958 brengt de groep ook naar Nederland: het Concertgebouw en het Kurhaus in Scheveningen. Ook van het optreden in Scheveningen zal een opname verschijnen. Op de playlist aldaar, Golsons Along Came Betty, I Remember Clifford en Whisper Not.
En dan is daar ook nog Benny Golson and the Philadelphians (1958). Messenger Lee Morgan (trompet), Ray Bryant (piano), Percy Heath (bas) en Philly Joe Jones (drums). Daarmee opent dit uur.
1. You’re Not the Kind (Gigi Gryce). Het thema – sax en trompet – is een afwisseling van unisono (beide instrumenten dezelfde toon) en uniritmische tweestemmigheid. Iets wat we vaak horen in Golsons arrangementen. Zijn solo’s beginnen meestal in een lager register, waarna hij de hoogte in gaat met lange, snellere notenslingers. Voelbare dynamiek.
2. Blues on My Mind is een compositie van Golson. Terugname in tempo.
3. Golsons Stablemates werd een standard. Toen het Miles Davis Quintet in 1955 voor Prestige een plaat opnam, Miles: The New Miles Davis Quintet, vroeg Coltrane aan Davis om dit stuk van zijn vriend Golson in de playlist op te nemen. Zo geschiedde. Davis verlaagde het tempo, en hield het tussen de blazers overwegend unisono. Deze versie gaf het stuk een flinke boost, maar haalde niet Davis’ repertoirelijst. De opening is gegund aan drummer Jones.
4. Het ingetogen Thursday’s Theme toont Golsons kwaliteit als ballad componist. Zijn solo sluit daarbij aan.
5. Afternoon in Paris is geschreven door John Lewis (o.m. pianist van het Modern Jazz Quartet).
6. Calgary ontsproot aan het brein van pianist Ray Bryant, die ook de eerste solo neemt. Wie hier niet vrolijk, resp. nóg vrolijker van wordt, zoeke een – in jazz gespecialiseerde – behandelaar.
Meet the Jazztet (1960) is het platendebuut van deze door Golson en Farmer opgerichte groep. Trombonist Curtis Fuller is de derde blazer. Verder met McCoy Tyner piano, Addison Farmer (de broer van) bas en Lex Hunphries drums.
1. Serenata is geen compositie van Golson, maar hij tekende wel voor het gelaagde arrangement. Een pittige opening.
2. It Ain’t Necessarily So
3. Avalon
4. I Remember Clifford (Golson)
5. Golsons Blues March verscheen in 1958 op het album Moanin’ van Art Blakeys Jazz Messengers. Het werd een standard. Het stuk – in bluesvorm – is geïnspireerd op de marching bands van New Orleans. Bij vele militaire, en andere marcherende orkesten, staat het in het repertoireboek.
Top Notch Hard Bop! die in de volgende uitzending van House of Hard Bop wordt vervolgd.
House of Hard Bop – Eric Ineke
