Rond de Haagse school

Musicologen uit later tijd zullen er nog lang over discussiëren: waarom gingen Nederlandse muziekkenners rond 2000 massaal van ‘De Haagse School’ spreken? Het was een groep componisten die ineens alle aandacht had. Niet iedereen was het eens met de esthetische keuzes die ze maakten, maar iedereen toonde een Hollandse trots als het over deze componisten ging. Waar kwam dat plotselinge chauvinisme vandaan?

Als je het de betrokkenen vraagt, krijg je waarschijnlijk een vrij saai antwoord: in Den Haag doceerde Louis Andriessen en die was zo goed, dat hij van heinde en verre leerlingen aantrok. En blijkbaar onderscheidde Andriessen zich niet alleen door zijn muziek, maar ook door zijn didactische gaven, want vele van zijn leerlingen werden zelf weer leraar.

In dit concert horen we muziek van de nieuwste generatie componisten van de Haagse School. De componisten zijn zelf nog in de leer bij Andriessen, Padding en Bergeijk, of zijn misschien net klaar. De oudste, Niels Dolieslager, is van 1977, de jongste twee Brian Lawlor en Keir Neuringer, hebben 1980 als geboortejaar achter hun naam.

Er staat (afgezien van Iannis Xenakis, die natuurlijk geen leerling van Andriessen was) één naam op het programma die we vandaag de dag nog kennen. Dat is de naam van Kate Moore. Sinds 2010 bracht ze duizenden mensen in vervoering met haar mengeling van dwingend minimalisme en een romantische spanningsboog. Deze stijl heeft ze anno 2003 nog niet gevonden, maar één kenmerk vinden we wel terug: de muziek begint rustig en bouwt zich naar het einde toe op tot een daverende climax.